3.1 Ένας άνθρωπος αλλάζει ριζικά

3.1 Ένας άνθρωπος αλλάζει ριζικά

Α. Ο Γαδαρηνός σώζεται από τα δαιμόνια με τη βοήθεια του Χριστού.

Β. Η αλλαγή στη ζωή του σφραγίζεται με την απόφασή του να γίνει κήρυκας του λόγου του.

Ο Ιησούς συνεχίζει το έργο του με παραβολές και θαύματα

Όσο μεγαλώνουμε, θα συναντούμε στη ζωή μας ανθρώπους που συμπεριφέρονται με τρόπο που δύσκολα μπορούμε να εξηγήσουμε. Κάποιες φορές νιώθουμε έκπληξη, άλλες φορές φόβο. Αλήθεια, γιατί κάποιοι άνθρωποι συμπεριφέρονται άσχημα, κάνοντας κακό στους άλλους ή πράγματα τόσο περίεργα που ο κόσμος τούς φοβάται;

Σήμερα τα παιδιά στην τάξη είναι αναστατωμένα. Είχαν ακούσει στις ειδήσεις για κάποιον άνθρωπο, ο οποίος προκαλούσε κακό σε συνανθρώπους του. Ο δάσκαλος με ήρεμη φωνή εξήγησε ότι και ο Ιησούς στην πορεία του στον κόσμο συνάντησε τέτοιους ανθρώπους που βασανίζονταν και βασάνιζαν με τη συμπεριφορά τους τούς άλλους. Προσπαθώντας, λοιπόν, να βοηθήσει τον απλό λαό να καταλάβει τη διδασκαλία του για την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων, άλλοτε μίλησε με παραβολές και άλλοτε πραγματοποίησε θαύματα.

«Σήμερα», είπε ο δάσκαλος, «θα δούμε μια ιστορία που καταγράφει ο Ευαγγελιστής Μάρκος και στην οποία περιγράφεται ένα από τα θαύματα αυτά».

Ο Ιησούς συναντά τον δαιμονισμένο

«Ο Ιησούς μιλούσε στους ανθρώπους που είχαν μαζευτεί κοντά στη λίμνη Γεννησαρέτ για να τον ακούσουν. Όταν τελείωσε, θέλησε να περάσει με ένα πλοιάριο στην απέναντι όχθη και να επισκεφτεί μια περιοχή που ονομαζόταν Γάδαρα (Γέργεσα). Όταν έφτασε στη μικρή αυτή πόλη και αποβιβάστηκε, τον πλησίασε ένας παράξενος άνθρωπος που είχε περίεργη συμπεριφορά. Ζούσε σαν αγρίμι, τριγυρνώντας άλλοτε στα βουνά και άλλοτε ανάμεσα σε τάφους. Σπάνια μιλούσε λογικά και τις περισσότερες φορές ούρλιαζε. Πολλές φορές αυτοτραυματιζόταν στα βράχια, γινόταν επιθετικός και οι συμπολίτες του για να τον προστατεύσουν τον έδεναν με αλυσίδες. Μάταια όμως, αφού με την υπερβολική δύναμή του έσπαζε τα δεσμά και ξαναγυρνούσε στα βουνά και στους τάφους. Ο άνθρωπος αυτός είχε κυριευτεί από δαιμόνια, δηλαδή από κακά πνεύματα».

Η θεραπεία του δαιμονισμένου από το Χριστό

«Ο δαιμονισμένος», συνέχισε ο δάσκαλος, «είδε τον Ιησού κι έτρεξε κοντά του. Μόλις τον προσκύνησε, τα δαιμόνια, κραυγάζοντας με τη φωνή του, ζήτησαν από το Χριστό να μην τα βασανίσει. Τότε ο Χριστός με θαυμαστό τρόπο έδιωξε τα δαιμόνια και θεράπευσε τον άνθρωπο, ο οποίος αφού ντύθηκε με καθαρά ρούχα, κάθισε ήσυχος δίπλα του. Οι συμπολίτες του, οι οποίοι είχαν ήδη καταφτάσει, ακούγοντας για το θαύμα, δεν πίστευαν σ’ αυτό που έβλεπαν».

Ο ριζικά αλλαγμένος άνθρωπος γίνεται κήρυκας του λόγου του Θεού

«Όταν όλα τελείωσαν και ο Ιησούς ανέβηκε στο πλοίο, ο ριζικά αλλαγμένος άνθρωπος τον παρακάλεσε να του επιτρέψει να τον ακολουθήσει. Εκείνος τον συμβούλευσε να μείνει στη χώρα του και να διηγείται σε όλους τους κατοίκους της περιοχής ό,τι ένιωσε στην ψυχή του και είδε με τα μάτια του να συμβαίνει. Υπακούοντας στο θέλημα του Ιησού, ο ευλογημένος πια αυτός άνθρωπος, άρχισε από την επόμενη κιόλας ημέρα να πραγματοποιεί το θέλημα του Ιησού καταπλήσσοντας τους πάντες».

ΠΑΡΑΘΕΜΑΤΑ

O Κύριος και Θεός μας έγινε άνθρωπος και η ζωή του ήταν ζωγραφιά αρετών, ώστε κάθε άνθρωπος να ξέρει πώς θα ζωγραφίσει με αυτές τις αρετές τη δική του ζωή. Μαζί με πολλά άλλα πράγματα, ο Χριστός μάς έδειξε ότι για να νικήσει ο άνθρωπος τα δαιμόνια που θέλουν το κακό του, αφού πάρει δύναμη με το βάπτισμα, πρέπει να είναι ταπεινός, να νηστεύει (όταν η Εκκλησία μάς το ζητά), να προσεύχεται και να προσέχει ώστε να μη σκέφτεται ούτε να κάνει κακές πράξεις.

(Ησύχιος μοναχός)

Εκείνος (ο Χριστός), στην καθημερινότητά του, απλά και απέριττα, άμεσα και πρακτικά, προσέγγισε τον άνθρωπο και στάθηκε πλάι του στον καθημερινό του αγώνα για τη ζωή, στη σύγχυσή του, στο ξεστράτισμά του, στον ξεπεσμό του, στον πόνο του, στη θλίψη του, στην αρρώστια του, αλλά και στη χαρά του. O Χριστός μίλησε στον άνθρωπο με αποκλειστικό στόχο να κοινωνήσει πραγματικά μαζί του, γι’ αυτό και ο λόγος του ήταν άμεσος, προσιτός και στον πιο απλό άνθρωπο, αλλά και συνδεδεμένος πάντοτε με τη ζωή και την καθημερινότητα του ανθρώπου.

(π. Φιλόθεος Φάρος, Βάδιζε υγιαίνων, Το νόημα της υγείας και της νόσου)