1.4 Αγώνας με τη δύναμη της αγάπης

1.4 Αγώνας με τη δύναμη της αγάπης

Α. Η Εκκλησία μάς διδάσκει να αγαπάμε όχι μόνο τους φίλους μας αλλά ακόμη και τους εχθρούς μας.

Β. Ο άγιος Αγάθωνας κάνει πράξη την εντολή του Χριστού, να αγαπάμε το συνάνθρωπό μας τόσο, όσο και τον εαυτό μας.

Η προσφορά του αγίου Αγάθωνα, παράδειγμα αληθινής αγάπης

Κάποτε, ένας απλός και άγιος άνθρωπος, ο μοναχός Αγάθωνας, ξεκίνησε από το μοναστήρι του για να πάει στην πόλη να πουλήσει το εργόχειρό του. Τα χρήματα που θα έπαιρνε θα τον συντηρούσαν μέχρι να τελειώσει το επόμενο εργόχειρο. Όταν έφτασε στην πόλη, συνάντησε έναν άστεγο και άρρωστο γέροντα. Ο Αγάθωνας, χωρίς να σκεφτεί καθόλου, αφού πούλησε το εργόχειρό του, με τα χρήματα που μάζεψε, νοίκιασε ένα μικρό σπίτι και αγόρασε φάρμακα για τον γέροντα. Τέσσερις ολόκληρους μήνες ο Αγάθωνας έμεινε κοντά στον αδύναμο ηλικιωμένο, μέχρι που ο γέροντας θεραπεύτηκε. Τότε, μόνο, ο Αγάθωνας επέστρεψε στο μοναστήρι του.

Πρέπει να αγαπάμε το διπλανό μας όπως τον εαυτό μας

Ο άγιος Αγάθωνας δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να εφαρμόσει τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας για τον συνάνθρωπο. Ο Χριστός στο κήρυγμά του δίδασκε ότι οι άνθρωποι πρέπει να αγαπούν τον διπλανό τους με την ίδια δύναμη που αγαπούν και τον εαυτό τους. Μόνον όταν ο άνθρωπος αγαπά με αυτόν τον τρόπο τον πλησίον του, μπορεί να αγωνίζεται αληθινά γι' αυτόν χωρίς συμφέροντα και σκοπιμότητες.

Πρέπει να αγαπάμε ακόμη και τους εχθρούς μας

Η Εκκλησία μας, μέσα από αυτά τα λόγια του Χριστού, φανερώνει το δρόμο που πρέπει να βαδίζει ο άνθρωπος, δηλαδή να αγαπά τους εχθρούς του, να απαντά με καλά λόγια σε όσους τον κακολογούν, να ευεργετεί αυτούς που τον μισούν, να προσεύχεται για όσους θέλουν το κακό του. Ο ίδιος ο Χριστός έδειξε την απέραντη αγάπη του για τον άνθρωπο, όταν σταυρώθηκε για χάρη όσων τον αγαπούσαν και όσων τον μισούσαν.

Η ευθύνη μας για μια ανθρώπινη κοινωνία

Ενώ λοιπόν ο κόσμος περιγράφει την αγάπη με διάφορους τρόπους, η Εκκλησία την καλλιεργεί εκεί που φυτρώνει το μίσος. Η επιτυχία του αγώνα μας, δηλαδή, για μια πιο ανθρώπινη κοινωνία, εξαρτάται από τη δύναμή μας. Τη δύναμή μας να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και να δούμε τον διπλανό μας, όποιος και αν είναι αυτός, σαν αδελφό, χωρίς να σκεφτόμαστε όσα μας χωρίζουν, αλλά μόνο όσα μας ενώνουν.

Άλλωστε, ο Απόστολος Παύλος, υμνώντας την αγάπη, μας διδάσκει ότι ακόμη και εάν πετύχουμε τα σπουδαιότερα κατορθώματα, εάν δεν έχουμε αγάπη για το διπλανό μας τότε τίποτα από όλα αυτά δεν έχει αξία. Η αγάπη μαζί με την πίστη, την ελπίδα και την υπομονή δίνουν στον αγώνα μας μοναδική αξία!

ΠΑΡΑΘΕΜΑΤΑ

Εκείνος που αγαπά έχει υπομονή και καλοσύνη. Εκείνος που αγαπά δε ζηλοφθονεί. Εκείνος που αγαπά δεν κομπάζει, ούτε υπερηφανεύεται, είναι ευπρεπής, δεν είναι εγωιστής, ούτε ευερέθιστος. Ξεχνάει το κακό που του έχουν κάνει, δε χαίρεται για το λάθος που γίνεται αλλά συμμετέχει στη χαρά για το σωστό. Εκείνος που αγαπά, όλα τα δέχεται. Η πίστη, η ελπίδα και η υπομονή ποτέ δεν τον αφήνουν.

(Απ. Παύλου, Α' Επιστολή προς Κορινθίους, 13,4-8)

Διότι όπως καίγεται η λαμπάδα από τη φλόγα και η φλόγα γίνεται φως και αυτό φωτίζει αυτόν που την κρατάει, έτσι και η αγάπη του Θεού όταν κατοικεί στην ψυχή κατακαίει την καρδιά και ζεσταίνει την ψυχή τόσο, ώστε να σπρώξει τον άνθρωπο σε κόπους και κινδύνους για τη βοήθεια των άλλων ανθρώπων.

(Θεολήπτου μητρ. Φιλαδελφείας, Περί αγάπης πνευματικής, &7)